Səadət Cahangir
Uzun sürməz bu sürgün gecələr,
bu açıq havaya, səmaya, işığa,
gəlmiş yasaq,
ey buzlaqlar, qaranlıqlar ölkəsinin
günəş gözlü Fərhadları,
sabah sizin gülən gözlərinizdən doğacaq.
Ey məhbəs köşələrində
zaman tunelinə günəş saatı asanlar,
yüz yol qalxıb od püskürən
qəlbindəki vulkanların külündən,
axı dar ağaclarında əcəlin ipini kəsmiş,
meydanlarda tankların burnunu əzmiş,
Əzrayıl əlində böyümüş adamlar,
nə qorxacaq ölümdən…
Hələ azadlıq ağacları göyərməyən
bu quraq mövsümlərdə
dodaqlarınız çatlamış deyə
yağmurlu buludlar qeybə çəkilmiş deyil,
yerin dibinə batmış deyil göy üzü,
hələ üfüqlər mavi, ay canlı,
ulduzlar sapasağ,
və bilin, sizin dəmir qandallarda qanamış,
acı tikanlar dalamış külüng əllərinizdən
insanlıq adına
gül bağçası bir ölkə qurulacaq!
